Koffie in de jungle

Het prachtige La Selva Central is de jungle van Peru. Samen met Padi Torres en Eshima Secce rijd ik door een canyon waar de een na de andere waterval opduikt. Onze reisbestemming: koffiecoöperatie Valle Ubiriki.

Na een pittoreske rit van twee uur door de valleien langs de rivier ‘Rio Perené’, doemt het stadje Pichanaki op. We worden hartelijk ontvangen door Miguel Aparco en Alex Gómez Chavez, de voorzitter en manager van deze coöperatie die sinds een aantal jaar koffie aan ons levert. Het is een relatief kleine groep boeren met 320 leden. In het gezellige kantoor staat de koffie natuurlijk klaar, lekker sterk van smaak en verser dan vers. Dan begint Miguel te vertellen over de laatste ontwikkelingen in de koffieteelt.

De roestziekte ‘La Roya’, die een aantal jaren geleden veel koffieplanten heeft aangetast, laat nog steeds haar sporen na. Veel plantages zijn verwoest of de kwaliteit van de planten is hard achteruit gegaan. Daarom investeert Valle Ubiriki in de productie van La Roya-resistente planten. We lopen naar een stukje land naast het kantoor, waar deze plantjes geteeld worden. In een kas legt Miguel me uit: ‘Van de extra fairtrade inkomsten zijn 100.000 zaden gekocht en geplant. Nu zijn dit stekjes die de leden tegen een lage prijs kunnen kopen. Met de opbrengsten worden nieuwe plantjes geteeld, die weer naar andere leden gaan’. Mooi om de kracht van saamhorigheid in deze coöperatie te zien; samen zorgen ze voor méér productiviteit.

Tegen de middag rijden we de bergen in, op bezoek bij Walter Leiva. Koffie groeit op grote hoogte, vandaar het prachtige uitzicht vanaf zijn boerderij op de vallei. Op zijn tien hectare land verbouwt Walter vier variëteiten koffie, al dertig jaar lang. De opbrengsten zijn voornamelijk naar onderwijs voor zijn kinderen gegaan, alle vier hebben ze gestudeerd.

Een grote uitdaging op dit moment zijn de veranderende weerspatronen. Door de hevige regenval begint het oogstseizoen eerder; hier was Walter financieel gezien niet op voorbereid. Gelukkig springt de coöperatie in om zijn oogst voor te financieren, zoals de kosten voor het kopen van zaden of kunstmest. Verder zal hij de komende jaren zijn oogstplan zoveel mogelijk moeten proberen aan te passen aan het veranderende klimaat. Ook hiervoor hebben de boeren een sociaal systeem: ‘ik help mijn buren een handje mee wanneer ik tijd over heb, ook springen ze mij bij in drukke tijden’, aldus Walter.

Als we terugrijden naar het hotel denk ik met bewondering terug aan Walter en zijn mooie boerderij. Ik hoop dat een van zijn kinderen het later overneemt.’